Κυριακίδου Ρούλα
Κυριακίδου Ρούλα
Ιούνιος 1996
‘Φανταστείτε ένα χώρο όπου η διδασκαλία της ξένης γλώσσας ξεφεύγει από τα τυπικά πλαίσια…’
έλεγε το πρώτο μας διαφημιστικό.
Πώς να βάλεις σε λέξεις ένα όνειρο, ένα ιδανικό?
‘Θα καταλάβει άραγε κανείς τι προσπαθώ να κάνω? Ένα σχολείο, ένα αληθινό σχολείο όπου τα παιδιά θα χαίρονται να πηγαίνουν και θα το αγαπούν…’ αναρωτιόμουν με αγωνία την πρώτη μέρα.
Ιούνιος 2006
Μια δεκαετία! Χριστέ μου! Πότε? Γυρνάω και κοιτάω την αυλή αριστερά μου και το κάγκελο που μας χωρίζει από το δρόμο. Ο Γιώργος και ο Θάνος περνούν από το απέναντι πεζοδρόμιο 12 το μεσημέρι, κι αυτοί αγουροξυπνημένοι πάνε για καφέ. Φοιτητές. 20άρηδες πια! Πάντα σηκώνουν το κεφάλι όταν περνούν μπροστά από το παράθυρό μου να δουν αν κοιτάω και χαιρετούν. Κλείνω τα μάτια και με κατακλύζουν εικόνες, φωνές, γέλια, καυγάδες, κλάματα, φόβοι, επιτυχίες και πανηγυρισμοί…
Πρόσωπα… χιλιάδες αγαπημένα πρόσωπα.
Το πρώτο μάθημα στον καινούριο χώρο, η πρώτη junior που σήμερα δίνει πανελλαδικές, η πρώτη τάξη Proficiency: “The Dream Team”, η πρώτη απονομή, η πρώτη γιορτή. Με αγκαλιάζουν στο δρόμο ξαφνικά, παλικάρια και κοπέλες που τρομάζω να γνωρίσω μου λένε για τις σπουδές τους, τα μεταπτυχιακά τους, τη δουλειά τους, τους έρωτές τους, τις επιτυχίες τους, τις δυσκολίες τους και τότε ξαφνικά νιώθεις ότι είναι σα να ζεις εκατοντάδες ζωές μαζί γιατί κουβαλάς μέσα σου εκατοντάδες πρόσωπα, σε κουβαλάνε μέσα τους εκατοντάδες καρδιές, έβαλες ένα τόσο δα λιθαράκι στις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων…
Τελικά άδικα είχα άγχος την πρώτη εκείνη μέρα. Πολλοί κατάλαβαν τι ακριβώς ήθελα να κάνω, τι ακριβώς είναι ένα αληθινό σχολείο και πρώτες από όλες είναι οι δασκάλες που δουλεύουμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια: η Κατερίνα, η Ζάφη, η Έλλη, η Άννα, η Σέβη, η Όλγα, η Έφη, η Ρουλίτα, η Νίκη, η Κατερίνα, η Λουκία, η Μαρία, η Πόπη, η Ράνια και φυσικά η Ελένη, η Μαρία και η Λίνα, φαινομενικά γραμματείς αλλά στη ουσία ‘δασκάλες’ με τον τρόπο τους.
Το κατάλαβαν και οι γονείς κα μας εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους με ανοιχτή καρδιά. Μα πάνω από όλα το κατάλαβαν τα παιδιά που μας ανοίχτηκαν και μας δέχτηκαν και χρόνια μετά εξακολουθούν να φωνάζουν στο δρόμο: ‘Ε! Κυρία!’ και να τρέχουν να μας αγκαλιάσουν.
Γιατί τελικά… ‘People make the difference!’
Ήταν ένα όνειρο που το πίστεψα, το πιστέψαμε και έγινε πραγματικότητα!!!
Τολμήστε να ονειρευτείτε και όχι να βολευτείτε, λοιπόν, αγαπημένοι μου έφηβοι!
‘Η καλύτερα… ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!
Ιούνιος 2019
Διαβάζω τα παραπάνω που γράφτηκαν 13 χρόνια πριν, και χαμογελάω. Χαμογελάω για το πόσο ίδια είναι με τα όσα θα έλεγα σήμερα.
Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς όμως. Οι αλήθειες μας είναι διαχρονικές, δεν αλλάζουν ούτε σε 10 ούτε σε 20 ούτε σε 30 χρόνια. Και η δική μου αλήθεια είναι, τελικά, ότι είμαι
Δασκάλα από φύση, θέση και επιλογή.
30 χρόνια δασκαλίκι.
Ευλογημένη δουλειά.
Ευλογία να βλέπεις τις μαθήτριές σου να γίνονται Δασκάλες και να συνεχίζουν το όνειρο ανοίγοντας καινούριους δρόμους.
Ευλογία να βλέπεις τους μαθητές σου να έρχονται με τα παιδιά τους από το χέρι και να σου τα παραδίδουν με αγάπη κι εμπιστοσύνη, με την αίσθηση πως επιστρέφουν σπίτι τους.
Ευλογία να πιστέψεις κάτι με πάθος, να δουλέψεις σκληρά και να το δεις να πραγματώνεται.
People (still and always) make the difference!
Ειδικά Άνθρωποι Που Δεν Σταματάνε Ποτέ Να Ονειρεύονται.
Ζωσιμά Κατερίνα
Ζωσιμά Κατερίνα
Γέννημα θρέμμα Σαλονικιά, με ρίζες ηπειρώτικες, όπως φαίνεται και από το επίθετο, το βουνό και η θάλασσα πάλευαν μέσα μου για να με κερδίσει τελικά η θάλασσα. Τα παιδικά μου χρόνια γεμάτα γαλάζιο, εκδρομές και παρέες.
Το σχολείο για μένα ήταν η ευκαιρία για παιχνίδι και να βρεθώ με τους φίλους μου γι’ αυτό και πολύ συχνά στην διάρκεια του μαθήματος το βλέμμα μου το έσκαγε από το παράθυρο, γυρεύοντας τον ουρανό, προσπαθώντας να ανακαλύψει τον υπόλοιπο κόσμο. Την ανάγκη αυτή γρήγορα την κάλυψε το διάβασμα αμέτρητων λογοτεχνικών βιβλίων.
Μεγαλώνοντας η ζωή μου δεν είχε πολλά σταυροδρόμια, επαγγελματικά θα έλεγα ότι ήταν μονόδρομος, μιας και η λέξη ΠΑΙΔΙ με τραβούσε σαν μαγνήτης.
Αγαπημένο μάθημα στη σχολή « Η διδασκαλία της ξένης γλώσσας σε ΠΑΙΔΙΑ προσχολικής ηλικίας», έρευνα στο μεταπτυχιακό για την επιρροή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο ΠΑΙΔΙ, εκπομπή στο ραδιόφωνο ΠΑΙΔΙΚΗ, πρώτο χαρτζιλίκι ιδιαίτερα μαθήματα σε μικρά ΠΑΙΔΙΑ… γάμος, ΠΑΙΔΙΑ δύο.
Μπήκα σε τάξη για πρώτη φορά πριν από 28 χρόνια και από τότε σκηνοθετώ, σεναριογραφώ, χορεύω, τραγουδώ, ζωγραφίζω, διδάσκοντας αγγλικά ασταμάτητα. Πειραματίζομαι, αναιρώ και ξαναχτίζω, παλεύω, χαίρομαι, απογοητεύομαι, δικαιώνομαι, μα πάνω από όλα ελπίζω ότι καταφέρνω να ανοίξω στα “βλέμματα που το σκάνε” ένα παράθυρο στον κόσμο.
Σιώπη Λένα
Σιώπη Λένα
Όλα ξεκίνησαν μερικές – μόνο – δεκάδες χρόνια πριν… όταν, έφηβη σε μια επαρχιακή πόλη,
προσπαθούσα να μάθω αγγλικά. Οι δυσκολίες πολλές (βαρεμάρα!), η προσπάθεια μεγάλη
(κανένα ενδιαφέρον στο αντικείμενο) και η πίεση από τους γονείς ακόμη μεγαλύτερη: «Πρέπει να μάθεις αγγλικά, τέλος!», έλεγαν και ξανάλεγαν. Στην προσπάθεια να βρω λύση
στην…κατάντια μου, έβαλα τις κούκλες μου στη σειρά κι άρχισα να τις κάνω μάθημα! Και κοίτα να δεις που άρχισε να δουλεύει… Όσο πιο πολύ «δίδασκα», τόσο καλύτερα τα πήγαινα, κι όσο καλύτερα τα πήγαινα, τόσο περισσότερο τα καταλάβαινα και δώσ’ του προσπαθούσα
περισσότερο. Ύστερα μπήκε στο παιχνίδι και η προφορά! Σημαντικό κομμάτι στη γλώσσα! Και μη νομίσει κανείς ότι «googlαρα» τις λέξεις για να δω πως προφέρονται…πού τέτοια κόλπα τότε…
Στην πορεία μπήκε στον δρόμο μου και η Ανθή (καθηγήτριά μου στο φροντιστήριο), η οποία
κατάφερε τελικά να με κερδίσει με το χιούμορ της. Μεγάλη υπόθεση και το χιούμορ…
Και μάλλον ,κάπως έτσι, μπήκε το μικρόβιο…
Τα χρόνια πέρασαν, ακολούθησαν σπουδές, παρέες, διάβασμα, αγωνίες… Στην πορεία
λοξοδρόμησα κι άλλοι στόχοι μπήκαν στη ζωή μου: Σχολή Μεταφραστών στην Κέρκυρα που
ποτέ δεν φοίτησα, γαλλικά που ποτέ δεν δίδαξα – ίσως μια-δυο χρονιές μόνο! Κι ύστερα ήρθε η πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία ως καθηγήτρια Αγγλικών και ξεκίνησε το ταξίδι μου σε έναν χώρο που συνεχώς μεταμορφώνεται, αφού η ξένη γλώσσα είναι ζωντανή, μεταβάλλεται! Μεσολάβησαν πολλά! Πέρασα πολλές ώρες στην τάξη και πέρασαν πολλοί μαθητές από τα χέρια μου, ο καθένας με τους φόβους και τις ανασφάλειές του… Έγινα υπεύθυνη σπουδών… Παρακολούθησα σεμινάρια, έκανα επιτηρήσεις, έβγαλα φωτοτυπίες – πολλές φωτοτυπίες – ετοίμασα quizzes και πολύ extra υλικό! Μεσολάβησαν κι άλλα πόσα…αλλαγές σε πτυχία, συνεχής επιμόρφωση, σταθερές συνεργασίες, καινούρια βιβλία, καλοί συνάδελφοι, αγάπη για τα παιδιά και τη δουλειά αυτή…
Σήμερα, ύστερα από 22 πλέον χρόνια διδακτικής εμπειρίας, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η
αγάπη για τα παιδιά και την αγγλική γλώσσα και το χιούμορ είναι κομμάτια μου και τα κουβαλάω σε κάθε τάξη μαζί μου, τα οποία όταν συναντήθηκαν με τη ΡΟΥΛΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ
έπαθαν…WOW!!! Αν και απαριθμούμε μόλις πέντε χρόνια επαγγελματικής συνεργασίας, η
πρώτη μας συνάντηση με τη Ρούλα έγινε πριν από 8 χρόνια περίπου κι η δεύτερη κάπου
ενδιάμεσα. “Τρίτη και τυχερή”, είπαμε όταν δώσαμε τα χέρια και με καλωσόρισε στο “σπίτι” της, που από εκείνη τη στιγμή έγινε και δικό μου σπίτι! Είναι πολύ σημαντικό να συνεργάζεσαι με άτομα που αγαπούν τη δουλειά τους, πόσο μάλλον όταν αυτή η “δουλειά” έχει να κάνει με παιδιά και την ευθύνη που έχεις αναλάβει, όχι μόνο να τους μάθεις αγγλικά, αλλά και να αγγίξεις τις ψυχούλες τους. Είναι πολύ σημαντικό να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχουν τα ίδια όνειρα με εσένα και τέλος, είναι πολύ σημαντικό να συνεργάζεσαι με άτομα που βλέπουν μέσα στην ψυχή σου… Έτσι είμαστε όλοι σε αυτό το σχολείο και είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη που συνεργάζομαι μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια!
Ισμιρίδου Ξένια
Ιμσιρίδου Ξένια
Πάντα ένιωθα τυχερή, γιατί έκανα μια δουλειά που μου έδινε τόση χαρά!
Τι πιο ωραίο από το να συναντάς παιδιά καθημερινά, να γελάς, να μαλώνεις, να ανταλλάσεις ιδέες και ταυτόχρονα να τα βοηθάς να εξελίξουν την ικανότητά τους στην επικοινωνία μέσα από την γνώση μιας ξένης γλώσσας!
Και πόσο μεγαλύτερη η χαρά που μοιράζεται και με άλλους ανθρώπους που νιώθουν όπως και ‘συ για τη δουλειά τους!
Και όλα αυτά σε ένα σχολείο που δάσκαλοι και μαθητές αποκαλούν «δεύτερο σπίτι» τους! Όντως είμαι πολύ τυχερή!
Φωτεινή Μωραϊτου
Φωτεινή Μωραϊτου
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να’ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…
Έτσι κι εγώ άρχισα να ταξιδεύω στον κόσμο των ισπανικών.
Ως φοιτήτρια του τμήματος Πολιτικών Επιστημών, πραγματοποίησα το Erasmus μου στην πόλη του Σαντιάγο δε Κομποστέλα. Εκεί κατάλαβα ότι υπήρξε μια περίεργη έλξη, τόσο με τη γλώσσα, όσο και με την κουλτούρα. Έτσι, γυρνώντας στην Ελλάδα, αποφάσισα να διευρύνω τους ορίζοντες μου και κάπως έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμό, αλλά και να χορεύω flamenco..
Η διδασκαλία της γλώσσας είναι το κομμάτι που πιο πολύ αγαπώ, καθώς μου αρέσει να μεταδίδω τις γνώσεις μου, αλλά και την ιδιαίτερη αγάπη που έχω για αυτήν τη χώρα.
Ένα ταξίδι, λοιπόν, η γνώση.. κι εμείς τυχεροί που μπορούμε από τη θέση του δασκάλου να είμαστε καπετάνιοι για τους μαθητές μας, δείχνοντάς τους καινούργια μονοπάτια, αλλά ταυτόχρονα ανακαλύπτοντας κι εμείς με τη σειρά μας άγνωστα νερά…
Μαρία Διαμαντά
Μαρία Διαμαντά
Aν και Λαρισαία, οι σπουδές στη Τμήμα της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με έφεραν στη Θεσσαλονίκη. Οι σπουδές, επίσης, με έκαναν να αγαπήσω τη διδασκαλία και να ασχοληθώ ενεργά με το επάγγελμα.
Ως καθηγήτρια πλέον, έχω τη δυνατότητα να μεταφέρω στους μαθητές μου την αγάπη μου για τα Αγγλικά. Έχοντας ταξιδέψει και εργαστεί σε summer schools στο εξωτερικό (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία), καταλαβαίνω ότι όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από το που προέρχονται, μπορούν να αγαπήσουν τα Αγγλικά, αρκεί να νιώθουν άνεση και υποστήριξη από το δάσκαλό τους. Δικός μου στόχος είναι να βάζω το μεράκι και τη καλή μου διάθεση κάθε μέρα στη τάξη, έτσι ώστε να εμπνέω τους μαθητές μου να προσπαθούν, να μαθαίνουν με όρεξη για την Αγγλική γλώσσα και κουλτούρα και να κατακτήσουν τα όνειρά τους.
Η τάξη είναι μια καινούργια εμπειρία κάθε μέρα: γέλιο, απορίες, δημιουργικές δραστηριότητες…. Η καθημερινή επαφή και η συνεργασία με τους μαθητές είναι για εμένα αυτό που με γεμίζει από τη δουλειά μου. Το να δημιουργώ δεσμούς εμπιστοσύνης και να βλέπω τους μαθητές μου να εξελίσσονται, με κάνει να αγαπώ το επάγγελμα ολοένα και περισσότερο.
Ελευθερία Βασιλειάδου
Ελευθερία Βασιλειάδου
Ονομάζομαι Ελευθερία Βασιλειάδου και είμαι απόφοιτος αγγλικής γλώσσας και φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είμαι κάτοχος του Cambridge Celta (Certificate in Teaching English to Speakers of Other Languages) κι έχω ολοκληρώσει πρόγραμματα επιμόρφωσης στην, «Eιδική αγωγή, διαφοροποίηση και ανάπτυξη προγραμμάτων», τα οποία μου έδωσαν την ευκαιρία να εξοικειωθώ με ποικίλες τεχνικές διδασκαλίας και αντιμετώπισης δυσκολιών σε ενήλικες και παιδιά.
Πέρα όμως από τα τυπικά προσόντα μου, η ουσία για μένα είναι ότι αγαπώ τ’ αγγλικά και την ευκαιρία για επικοινωνία που προσφέρουν και λατρεύω τη διδασκαλία.
Στόχος μου είναι να βοηθήσω τα παιδιά να επικοινωνούν με άνεση στα αγγλικά, να αγαπήσουν τη γλώσσα και να τη μάθουν ευχάριστα και βιωματικά. Καθημερινά αισθάνομαι πως είμαι μία τυχερή δασκάλα που δίνει, αλλά και διαρκώς αντλεί χαρά από τα παιδιά της!
Και η αγάπη μου αυτή συνάντησε το πιο ευχάριστο περιβάλλον, όπου τα αγγλικά διδάσκονται με έμπνευση και μεράκι!
Μαρία Διαγκάκη
Μαρία Διαγκάκη
Θα σας γυρίσω πίσω 33 χρόνια. Εκεί κοντά στα σύνορα, στο μακρινό Διδυμότειχο, Έβρου. Εκεί που άρχισα να ονειρεύομαι, να θέλω να ρουφήξω τη ζωή, να γελάω με την καρδιά μου, να αγαπάω τους ανθρώπου με όλο μου το είναι και να θέτω τους στόχους μου. Λοιπόν, τότε, μικρή, αν με ρωτούσες: «Μαρία, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», η απάντηση θα ήταν πάντα ίδια- ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΓΓΛΙΚΩΝ- δίχως σκέψη, με περίσσεια αγάπη και πάθος για αυτή τη γλώσσα. Συνοδοιπόροι, φυσικά, σε αυτό μου το όνειρο που δεν με άφησαν στιγμή να το εγκαταλείψω, ήταν οι δασκάλες μου.
Έτσι λοιπόν, πέρασαν τα χρόνια, μπήκα στο πανεπιστήμιο και εκεί ήταν που ο ενθουσιασμός όλο και μεγάλωνε γνωρίζοντας τον πολιτισμό αυτό. Η εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο ήταν και η απαρχή να ανοίξω τα φτερά μου, να μου δημιουργηθεί μια ακόρεστη δίψα για ταξίδια και να γνωρίσω νέους πολιτισμούς. Ορμώμενη αυτών, συμμετείχα στο πρόγραμμα Erasmus όπου φοίτησα για έξι μήνες σε αντίστοιχο πανεπιστήμιο της Τσεχίας. Οι εμπειρίες πολλές, η συναναστροφή και η αλληλεπίδραση με ανθρώπου από όλο τον κόσμο πολύτιμη και η ανάγκη να επικοινωνείς στη γλώσσα που αγαπάς απλά ΜΑΓΙΚΗ!
Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο ο ρόλος της μαθήτριας έδωσε επίσημα πλέον τη σκυτάλη σε αυτό της δασκάλας. Εκεί ήταν που η ζωή μου απέκτησε άλλο παλμό. Η συναναστροφή με τα παιδιά είναι τόσο μαγική που κάθε μέρα νιώθεις πως ξανανιώνεις! Μπαίνοντας στην τάξη ξεχνάς κάθε σου πρόβλημα αντικρύζοντας και μόνο αυτές τις φατσούλες. Όμως, κάθε μέρα είναι και μία πρόκληση. Πρόκληση να μην μιλήσεις μόνο στο μυαλό τους αλλά και στην καρδιά τους, να ανοίξεις τους ορίζοντές τους, να δώσεις ζωή στα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους, να δώσεις το έναυσμα να σκέφτομαι δημιουργικά. Είναι βαριά η ευθύνη να δώσεις πνοή σε μα νέα γενιά που ελπίζεις πως θα αλλάξει τον κόσμο.
Για αυτό λοιπόν αν θέλουμε να βάλουμε το λιθαράκι μας να φωτίσουμε αυτά τα λαμπρά μυαλά, η συνεχής επιμόρφωση δεν πρέπει να σταματά ποτέ. Έχοντας αυτό στο νου μου λοιπόν, πήρα την απόφαση να συμμετάσχω εθελοντικά σε ένα πρόγραμμα στην Ουγγαρία, οργανώνοντας διάφορα καινοτόμα projects με εφήβους. Τα σεμινάριο και οι επιμορφώσεις δεν σταματούν ποτέ.
Σε αυτό το ταξίδι μου λοιπόν ως δασκάλα οι αποσκευές μου πλέον είναι η αγάπη για τα παιδιά, το πάθος για τη δουλειά μου, το χιούμορ, η οργάνωση και η πειθαρχία και τέλος μια ατέρμονη προσπάθεια να εξελίσσομαι συνεχώς ανταποκρινόμενη στις σύγχρονες ανάγκες που επιτάσσει η κοινωνία μας.
Ράνια Ζυγούρη
Ράνια Ζυγούρη
Περιπέτεια και λαχτάρα για γνώση. Άλλοτε σαν ηρωίδα του James Joyce στο Ulysses (κάτι σαν τη δική μας Οδύσσεια) κι άλλοτε σα το Frodo στο Lord of the Rings (εντάξει, και κάποιες φορές σαν τον Batman της Marvel), μ’ αυτές τις λέξεις θα περιέγραφα το ταξίδι μου με την Αγγλική γλώσσα και κουλτούρα και κυρίως με τη διδασκαλία της. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα (περίπου) από την αρχή….
Αρκετά καλοκαίρια πριν, ένα κορίτσι καθόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού με το laptop ψάχνοντας νωχελικά websites από πανεπιστημιακές σχολές και τμήματα. Βλέπετε την επόμενη χρονιά θα έδινε πανελλήνιες. Ένιωθε πως δεν την εξέφραζε κάτι, δε μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να διδάσκεται αυτά τα μαθήματα. Ώσπου άνοιξε την ιστοσελίδα του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μαγεύτηκε! Απόκτηση και διδασκαλία λεξιλογίου, Virginia Woolf, Θέατρο του 20 ου αιώνα, William Shakespeare, Σημασιολογία και Πραγματολογία, Διδασκαλία της Αγγλικής σα Δεύτερη Ξένη Γλώσσα κι πόσα άλλα μαθήματα που έκαναν τα μάτια του κοριτσιού να λάμπουν από ενθουσιασμό και την καρδιά της να χτυπάει δυνατά από ανυπομονησία. «Αυτό θέλω να σπουδάσω!» είπε με σιγουριά στον εαυτό της. Εκείνη τη στιγμή, γεννήθηκε η λαχτάρα για γνώση και ξεκίνησε η περιπέτεια.
Fast forward κάποια χρόνια αργότερα, η γυναίκα πια τα κατάφερε περίφημα: ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές και τις διπλωματικές εργασίες, δίδαξε σε σχολείο, σπούδασε στο Dundee της Σκωτίας για ένα εξάμηνο, έμαθε Ιταλικά, ξεκίνησε το μεταπτυχιακό της στις Αγγλικές κι Αμερικάνικες Σπουδές μ’ υποτροφία αριστείας κι αποφοίτησε μ’ άριστα, ειδικεύτηκε για χρόνια στην εκπαίδευση ενηλίκων κι ολοκλήρωσε με μεγάλη επιτυχία το CELTA (Certificate of Teaching English to Speakers of Other Languages) του Πανεπιστημίου του Cambridge. Τα καλοκαίρια διδάσκει σε παιδιά κι εφήβους απ’ όλο τον κόσμο σε summer schools στο Ηνωμένο Βασίλειο κι ασχολείται ερευνητικά με τις σπουδές φύλου και το θέατρο. Πολλές οι προκλήσεις κι οι αναζητήσεις αλλά μια την κάνει πολύ χαρούμενη και περήφανη: να διδάσκει αυτό που τόσο πολύ αγαπά και με τη στάση και τη γνώση της να εμπνέει άλλους μικρούς ήρωες κι ηρωΪδες να τ’ αγαπήσουν.
Συνοδοιπόρος και καθοδηγητής στο ταξίδι εκμάθησης αγγλικών, στόχος μου είναι να δημιουργήσω ένα ασφαλές μαθησιακό περιβάλλον συνεργασίας, αμοιβαίου σεβασμού, εποικοδομητικής επικοινωνίας, δημιουργίας και χαράς όπου όλοι οι μικροί ήρωες κι ηρωΪδες θα χρησιμοποιούν τ’ αγγλικά ως εργαλείο ανακάλυψης και διαμόρφωσης της ταυτότητας τους. Για μένα, η αίθουσα είναι ο χώρος δημιουργικής έκφρασης των μαθητών, η τράπεζα των ονείρων τους, μια φωτισμένη σκηνή για να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, ο τόπος έναρξης της δικής τους περιπέτειας.
Ελένη Μόσχου
Ελένη Μόσχου
Ειχα παντα αδυναμία στις ξενες γλώσσες και ετσι κατέληξα στα αγγλικά! Και όταν βρήκα το πιο ευχάριστο περιβάλλον, όπου τα αγγλικά διδάσκονται με μεράκι και δημιουργικότητα, it was a match!
Τα παιδιά είναι πηγή χαράς και έμπνευσης για μένα! Κάθε μέρα μαθαίνω κι εγώ μαζί τους! Στόχος μου είναι να τα βοηθήσω να χρησιμοποιούν τα αγγλικά ως ένα εργαλείο ευχάριστο,διασκεδαστικό που θα τους φαίνεται παιχνιδάκι!
Εύα Παπαστερίου
Εύα Παπαστερίου
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη πριν από 4 δεκατίες… Από μικρό κοριτσάκι με ενδιέφερε η μαγεία της γλώσσας και οι ήχοι της, όπως και το να μιλάω σε άλλους ανθρώπους για όλα όσα με παθιάζουν. Έτσι, σύντομα κατάλαβα ότι αυτό που θα έκανα στη ζωή μου θα είχε να κάνει με εμένα να μιλάω και να εξηγώ πράγματα. Ήμουν από τους ελάχιστους τυχερούς που από μικρή ηλικία είχαν αποφασίσει τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν: ‘Δασκάλα!’, απαντούσα με απόλυτη σιγουριά. Κι έτσι κι έγινε. Λίγη σημασία έχει ότι οι σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο ήταν στην Ελληνική Φιλολογία. Ακολούθησαν σπουδές στην Αγγλία, ειδίκευση στη διδασκαλία Αγγλικών ως ξένη γλώσσα (CELTA, DELTA) κι άρχισα να διδάσκω Αγγλικά!
Εδώ και 20 χρόνια λοιπόν κάνω το χόμπυ μου δουλειά. Αυτό δε λένε είναι η μεγαλύτερη τύχη στην επαγγελματική ζωή; Να κάνεις αυτό που σε παθιάζει! Η καθημερινή συνεργασία με παιδιά και εφήβους με γεμίζει ζωή και δύναμη, αναμφίβολα. Αλλά για μένα είναι διπλή η τύχη, γιατί κάνω αυτό που πάντα ήξερα πως αγαπούσα: να εξηγώ σε άλλους αυτά που γνωρίζω και μάλιστα στη δεύτερη “μητρική” μου γλώσσα…
Και η τύχη μου δε σταματά εκεί. Πριν από λίγα χρόνια έγινα μέλος αυτής της απίστευτης ομάδας, της Dream Team of Kyriakidou Language School. Το σχολείο μας έχει ό,τι πάντα ονειρευόμουν: θετική ενέργεια, ζωντάνια, άψογη οργάνωση, αλληλεγγύη και συνεχώς νέες ιδέες. Αυτό είναι για μένα επαγγελματική ευτυχία.
Μαρία Κουκούλη
Μαρία Κουκούλη
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Τούμπα, ήταν μονόδρομος να καταλήξω μαθήτρια στο Kyriakidou Language School όπου αγάπησα ακόμα περισσότερο τα αγγλικά στα οποία είχα ήδη αδυναμία.
Μεγάλωσα λοιπόν, και η αγάπη για τη μάθηση αγγλικών έγινε αγάπη για την διδασκαλία τους. Ο δρόμος μου με έφερε πάλι εδώ ως καθηγήτρια αγγλικών πια,με στόχο και οι δικοί μου μαθητές να διδαχθούν τα αγγλικά όσο καλά τα διδάχτηκα κι εγώ, αλλά επίσης να αποκτήσουν εμπειρίες που θα μνημονεύουν για πάντα.